Burza

W deszcz mnie wnosisz na rękach delikatnie

tak by krople nie zbudziły mnie ze snu

mokre myśli – szare ptaki przy fontannie

nad głowami nam formują  chmurki z dżdżu

  

jak pod dachem schowana w twych ramionach

bez oporu pozwalam ci się nieść

lecz niepokój na dwóch holsztyńskich koniach

wbiegł galopem w śpiące serce – płacz czy śmiech

  

wtulam skrzydła w rąbki twego serca

jak zraniony ptak gdy goni go kot

chroń mnie szepczę burza z hukiem przyszła

nie wiem kiedy sił nabiorę znów na lot

  

wiatr wiruje nad światem jak szalony

ciężkie krople opadają w serca drzew

tańczysz ze mną w deszczu nieznużony

już nie słyszę huku burzy.. tylko śpiew

  

[poezja © Malgosia Kobylinski, 2016]

Read Full Post »